Red Arrows, Zespół Akrobacyjny Królewskich Sił Powietrznych Wielkiej Brytanii, to zespół akrobacyjny Royal Air Force stacjonujący na lotnisku Scampton w Wielkiej Brytanii.
Na godle Red Arrows znajduje się 9 samolotów w formacji "Diament", która stała się znakiem rozpoznawczym zespołu, oraz motto: "Eclat", co oznacza perfekcję lub znakomitość.
Zespół Red Arrows został sformowany w końcu roku 1964 w celu reprezentowania całego RAF i zastąpienia wielu zespołów sygnowanych przez różne dywizjony.
Początkowo, Red Arrows byli wyposażeni w siedem samolotów treningowych Folland Gnat, które przejęto od innego zespołu akrobacyjnego: Yellowjacks. Wybrano je ponieważ były dużo tańsze w eksploatacji niż myśliwce bojowe. W pierwszym sezonie istnienia, Red Arrows przedstawili 65 pokazów w całej Europie. W 1966 zespół rozrósł się do dziewięciu członków, która to liczba pozwalała na latanie w najbardziej charakterystycznej dla zespołu formacji "Diamentowa dziewiątka". W końcu 1979 zespół przesiadł się na samoloty BAE Hawk. Red Arrows dają pokazy na całym świecie, do tej pory w ponad pięćdziesięciu krajach i uważani za najlepszy lotniczy zespół akrobacyjny na świecie.
1.
2.
3.
4.
5.
Zespół "Biało-Czerwone Iskry" został utworzony w 1969 roku w 60. Lotniczym Pułku Szkolnym w Radomiu. Nosił on wówczas nazwę "Rombik" i tworzyły go 4 samoloty TS-11 "Iskra". Pierwszymi pilotami zespołu byli: kpt. pil. Janusz Łodziński (prowadzący), kpt. pil. Edmund Wujec (prawy prowadzony), kpt. pil. Kazimierz Kuźniar (lewy prowadzony) i kpt. pil. Jan Karpiński (zamykający).
W 1991 roku nazwa zespołu została zmieniona na "Zespół Akrobacyjny Iskry", a samoloty zostały przemalowane w barwy narodowe według projektu ppłk. pil. inż. Ireneusza Fibingera. W 2000 roku, w związku z reorganizacją polskiego lotnictwa, zespół został przeniesiony do 1 Ośrodka Szkolenia Lotniczego w Dęblinie. Zostały także zmienione logo i nazwa zespołu – na "Biało-Czerwone Iskry".
Na początku 2007 r. samolot TS-11 Iskra 1H 0730 znany jako „Czerwona 1” pilotowana przez dowódcę zespołu, po wylataniu resursu, został przekazany decyzją MON do zbiorów Muzeum Lotnictwa Polskiego.
1.
2.
Midnight Hawks – zespół akrobacyjny sił powietrznych Finlandii założony w 1997 roku w bazie wojskowej w Kauhavie. Zespół od początku wykorzystuje samoloty szkolne BAE Hawk które nie posiadają barw zespołu ponieważ samoloty na codzień służą w Fińskich siłach powietrznych jako samoloty szkoleniowe. W przeddzień każdych pokazów na samolotach nanoszone są numery od 1 do 4 oraz 7 na samolocie awaryjnym.
1.
2.
Lockheed C-130 Hercules – amerykański średni czterosilnikowy wojskowy samolot transportowy o napędzie turbośmigłowym, produkowany przez wytwórnię Lockheed. Od wprowadzenia do służby w grudniu 1956 do chwili obecnej (2006) wyprodukowano ponad 2260 egzemplarzy tej maszyny w 40 wersjach, w którą wyposażone są siły zbrojne ponad 50 krajów świata. W grudniu 2006 C-130 Hercules stał się trzecią maszyną obok B-52 Stratofortress i English Electric Canberra, wykorzystywaną bez przerwy od 50 lat przez siły zbrojne, dla których został zaprojektowany, w tym wypadku Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych, będąc jednocześnie najdłużej produkowanym samolotem w historii lotnictwa. Najnowszą aktualnie budowaną wersją Herculesa jest C-130J.
Głównym przeznaczeniem Herculesa jest transport towarów i osób, także rannych na średnich odległościach, co przy zdolności lądowania na nieutwardzonych pasach startowych czyni z niego bardzo uniwersalną maszynę, często przebudowywaną do pełnienia także innych wyspecjalizowanych zadań poczynając od wsparcia powietrznego (AC-130 Spectre), po służbę ratowniczo poszukiwawczą SAR, jako latająca cysterna, samolot rozpoznania meteorologicznego, gaszenia pożarów czy ewakuacji medycznej MEDEVAC.
1.
2.
CASA C-295 (EADS CASA C-295) - produkowany przez hiszpańskie zakłady lotniczne Construcciones Aeronáuticas SA (EADS CASA) samolot transportowy.
Jest zbudowany na podstawie wcześniejszej konstrukcji tej samej firmy, samolotu CASA CN-235, jednak ze zwiększonym zasięgiem i maksymalną masą przenoszonego ładunku.
Z maszyn tego typu korzystają m.in. siły powietrzne Polski oraz Hiszpanii, zamówienia złożyły też marynarka wojenna Zjednoczonych Emiratów Arabskich i Straż Wybrzeża Stanów Zjednoczonych.
Pierwszy prototyp samolotu C-295M wystartował 28 listopada 1997 roku[1].
Polska posiada obecnie 11 samolotów CASA C-295M. Wyposażone są w najnowocześniejsze systemy nawigacji GPS, radiolokacyjne stacje ostrzegawcze oraz wyrzutnie flar i pasków folii odbijających fale radarowe do zmylania i zakłócania systemów naprowadzania rakiet przeciwlotniczych. Koszt eksploatacji na jedną godzinę lotu według informacji SPRP wynosi 3184 zł. Koszt zakupu takiej maszyny bez dodatkowego wyposażenia to wydatek około 25 milionów dolarów [1].
Wszystkie kupione maszyny znajdują się na wyposażeniu 13. Eskadry Lotnictwa Transportowego bazującej na krakowskim lotnisku Kraków-Balice.
i
PZL M28 Skytruck i PZL M28B Bryza są opracowanymi i produkowanymi w PZL Mielec modyfikacjami radzieckiego samolotu pasażersko-transportowego An-28.
PZL M28 Bryza 1E. M28 Bryza-1 przystosowano w 2000 r. do patrolowania strefy ekonomicznej i ochrony ekologicznej. Wyposażono je w system obserwacyjny Ericsson MSS-5000, składający się z dwóch radarów obserwacji bocznej o zasięgu 80 km każdy do tworzenie cyfrowego obrazu śledzonych obiektów (szerokość skanowanego pasa wynosi 160 km), podkadłubowy skaner do badania grubości warstwy zanieczyszczeń i sporządzania ich map, system optyczny i video, służące do cyfrowego zobrazowania sytuacji na morzu. M28E Bryzy-1E służą do patrolowania obszarów morskich, monitorowania zanieczyszczeń, patrolowania linii brzegowej oraz kontroli ruchu statków i mniejszych jednostek pływających.
1.
General Dynamics F-16 Fighting Falcon (ang. Walczący Sokół) – samolot wielozadaniowy zbudowany przez amerykańską wytwórnię General Dynamics, która obecnie jest częścią koncernu zbrojeniowego Lockheed Martin. Produkowany od drugiej połowy lat 70. do chwili obecnej F-16, jest użytkowany przez siły powietrzne 25 krajów, w tym Polski (pierwsze dostawy miały miejsce 8 listopada 2006 roku). Do końca 2003 wyprodukowano 4129 egzemplarzy.
8 listopada 2006 do Polski dotarły dwa pierwsze z 48 zakupionych w Stanach Zjednoczonych samolotów F-16 Fighting Falcon. Maszyny, które wystartowały 6 listopada z amerykańskiej bazy zostały zawrócone znad Atlantyku ze względu na usterkę techniczną. Dzień później nastąpił kolejny start, ale i tym razem dwie maszyny lądowały na Islandii w Keflavíku, ze względu na awarię instalacji do tankowania w powietrzu i konieczność uzupełnienia paliwa na ziemi (usterka ma być usunięta już w Polsce). Po kolejnym międzylądowaniu w Szkocji samoloty dotarły na poznańskie lotnisko Krzesiny 8 listopada 2006 około godziny 15:00, a kolejna para F-16 z międzylądowaniem w Niemczech doleciała dzień później.
W dniu 9 listopada 2006 odbyło się uroczyste przyjęcie samolotów. Maria Kaczyńska została matką chrzestną samolotu o numerze bocznym 4043, nadając jednocześnie polskim F-16 imię Jastrząb.
(do służby weszły 4 samoloty o numerach bocznych 4042, 4043, 4044 i 4072)
MiG-29 (ros. МиГ-29, oznaczenie NATO Fulcrum) – rosyjski współczesny myśliwiec frontowy.
Od 1989 roku używany przez Siły Powietrzne Rzeczypospolitej Polskiej. W okresie 1989-1990 Rosjanie dostarczyli 12 fabrycznie nowych myśliwców (9 bojowych oraz 3 szkolno-bojowe) - znalazły się one na wyposażeniu 1 eskadry 1 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego z Mińska Mazowieckiego.
W 1995 roku Polska pozyskała 10 używanych maszyn (9 bojowych i jedną szkolno-bojową) od Republiki Czeskiej przekazując w zamian 11 śmigłowców PZL W-3 Sokół - weszły one na wyposażenie 2 eskadry 1 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego. Samoloty dostarczono na początku 1996 r. W grudniu 2001 r. w związku z dostosowywaniem struktur do wymogów NATO 1 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego przeformowany został w 1 Eskadrę Lotnictwa Taktycznego oraz 23 Bazę Lotniczą. Samoloty MiG-29 służą w 1 Eskadrze Lotnictwa Taktycznego po dziś dzień.
Su-17 (oraz jego wersje eksportowe Su-20 i Su-22), oznaczenie NATO Fitter - samolot szturmowo-bombowy produkcji ZSRR używany przez kraje byłego Układu Warszawskiego, Bliskiego Wschodu oraz Libię, Wietnam, Peru i Angolę. Maszyna zyskała pieszczotliwy przydomek wśród pilotów którzy nazywają ją "Suczką".
Pierwszą jednostką wojska Polskiego, która została wyposażona w Su 20 był 6 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Pile, który otrzymał 6 samolotów w 1974 roku. Samoloty Su 20 zostały zaprezentowane na defiladzie w Warszawie z okazji XXX lecia PRL. Kolejne partie dostarczono w roku 1976 i 1978. W 7 pułku w Powidzu używano w dwu eskadrach łącznie 26 samolotów tego typu, w tym jako rozpoznawczych. 27 samolot otrzymano jako rekompensatę za samolot utracony. Używane były do lutego 1997 roku.
1.
Su-27 (kod NATO – Flanker) – współczesny radziecki/rosyjski samolot myśliwski przechwytujący, przeznaczony także do wywalczania przewagi w powietrzu.
Do najtragiczniejszego zdarzenia doszło 28 lipca 2002 roku we Lwowie. Podczas pokazu Su-27 w czasie wykonywania akrobacji spadł na płytę lotniska. Następnie miała miejsce eksplozja paliwa z samolotu. Zginęły wówczas 84 osoby a 200 zostało rannych. Pilotom udało się katapultować.
16 sierpnia 2009 roku podczas ćwiczeń przed rozpoczynającym się Międzynarodowym Salonem Lotniczym i Kosmicznym MAKS-2009 w Moskwie zderzyły się dwa Su-27. Kolizja miała miejsce podczas ćwiczebnego lotu "Rosyjskich Witezi” z inną grupą pilotażową – "Jerzyki”. Obie maszyny runęły na ziemię w pobliżu miasta Żukowskij pod Moskwą.
Trzem pilotom udało się katapultować, ale jeden z nich nie przeżył katastrofy. Zmarłym pilotem był 45-letni pułkownik Igor Tkaczenko – dowódca zespołu akrobacyjnego "Russkije Witjazi” (Rosyjscy Rycerze), do którego należały obie maszyny. Uważany był za jednego z najlepszych pilotów w Rosji.
30 sierpnia 2009 o godzinie 13:17 samolot białoruskich sił powietrznych Su-27UB rozbił się na pokazach Air Show w Radomiu. Obaj piloci zginęli.
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7. [*][*][*]
